Σχεδόν τρεις εβδομάδες αφότου ο σεισμός των 7,0 Ρίχτερ κατέστρεψε την πόλη του Πορτ-ο-Πρενς, γιατροί, νοσοκόμες και άλλο ιατρικό προσωπικό συνεχίζουν να μάχονται για να σώσουν τις ζωές των θυμάτων της καταστροφής. Ομάδες Εθελοντών Λειτουργών της Σαηεντολογίας παρέχουν υποστήριξη στις ιατρικές ομάδες στο Γενικό Νοσοκομείο και στη σκηνή που στεγάζεται το Νοσοκομείο του Πανεπιστημίου του Μαϊάμι η οποία στήθηκε στο αεροδρόμιο του Πορτ-ο-Πρενς, βοηθώντας στα πάντα, από τη διανομή τροφίμων και νερού μέχρι τον καθαρισμό και το δέσιμο πληγών, την παροχή βοήθειας σε γιατρούς σε μονάδες εντατικής θεραπείας και σε αίθουσες χειρουργείων καθώς και σε παροχή ηθικής υποστήριξης στα θύματα.

Η Νικόλ, μια Εθελοντής Λειτουργός της Σαηεντολογίας από το Λος Άντζελες, έφυγε με την πτήση της 22ης Ιανουαρίου που ναυλώθηκε από την Εκκλησία της Σαηεντολογίας για να μεταφερθούν γιατροί, νοσοκόμες και ιατρικό προσωπικό για έκτακτες περιστάσεις, μαζί με Εθελοντές Λειτουργούς για διαχειριστική υποστήριξη. Την πρώτη μέρα της εκεί όπου της ανατέθηκε να βοηθάει στο Γενικό Νοσοκομείο του Πορτ-ο-Πρενς, η Νικόλ έμεινε έκπληκτη όταν είδε ότι όλοι οι ασθενείς είχαν μετακινηθεί από το κτίριο και βρίσκονταν στο πεζοδρόμιο ή στο γρασίδι ξαπλωμένοι πάνω σε κουβέρτες ή ράντζα. Παρά την πιθανότητα επιπλοκών από τις ανθυγιεινές συνθήκες, ο κίνδυνος κατάρρευσης του νοσοκομείου από τις ζημίες που προκλήθηκαν από το σεισμό και τους επόμενους μετασεισμούς αποτελούσε ακόμα μεγαλύτερη απειλή για την επιβίωση των ασθενών.

Σχεδόν κάθε ασθενής που είδε η Νικόλ είχε ανοιχτές πληγές που αιμορραγούσαν. Οι περισσότεροι ήταν ακρωτηριασμένοι ή είχαν κάποια άλλη παραμόρφωση. Εμπνεόμενη από την αφοσίωση των γιατρών και των νοσοκόμων, η Νικόλ αναλάμβανε οποιαδήποτε δουλειά μπορούσε να ελευθερώσει το χρόνο αυτών των επαγγελματιών γιατρών έτσι ώστε οι ασθενείς να λαμβάνουν περισσότερη περίθαλψη. «Έπλυνα ασθενείς και τάισα όσους δεν μπορούσαν να φάνε μόνοι τους. Έκανα μασάζ σε ατροφικούς μύες. Έβαλα τους ανθρώπους να τραγουδάνε για να ανέβει το ηθικό τους».

Η Νικόλ δε θα ξεχάσει ποτέ τον ασθενή που ονόμαζε "Άνθρωπο Θαύμα", ένα όνομα που του έδωσε επειδή μόνο ένα θαύμα θα μπορούσε να κρατήσει ζωντανό το αποσκελετωμένο, φαγωμένο από σκουλήκια σώμα του. Δεν αισθανόταν το περιβάλλον του και δεν μπορούσε να φάει το φαγητό του, οπότε η Νικόλ βρήκε βρεφική τροφή που την ανακάτεψε με νερό και του την έδωσε με μια σύριγγα. Τον κρατούσε, του τραγουδούσε και προσπάθησε να τραβήξει την προσοχή του στον κόσμο γύρω του.

Ξαφνικά τον είδα να συγκεντρώνεται. Τα μάτια του δεν κοιτούσαν πλέον στο κενό, άρχισε να μιλά. Την αποκάλεσε "αδελφή", λέγοντάς της ότι δεν είχε κανέναν άλλο στον κόσμο – τώρα ήταν αδελφή του. Είπε στη Νικόλ να επιστρέψει την επόμενη μέρα, ότι θα την περίμενε – είχε αποφασίσει να ζήσει.

Περισσότεροι από 100 Εθελοντές Λειτουργοί έχουν υπηρετήσει στην Αϊτή με την Ομάδα Αντιμετώπισης Καταστροφών της Σαηεντολογίας, δουλεύοντας σε νοσοκομεία, διανέμοντας φαγητό, νερό και φάρμακα και παρέχοντας κάθε άλλη βοήθεια που χρειαζόταν το ιατρικό προσωπικό και άλλες ομάδες ανθρωπιστικής βοήθειας που βοηθούσαν τους ανθρώπους της Αϊτής.