Ο Εθελοντής Λειτουργός της Σαηεντολογίας Ντέιβιντ Ντέμπστερ, ένας Σκωτσέζος που έχει ζήσει στο Κληαργουότερ της Φλόριντα για τα τελευταία τέσσερα χρόνια, επιβιβάστηκε στην πρώτη μισθωμένη από τη Σαηεντολογία πτήση προς την Αϊτή στις 16 Ιανουάριου, η οποία αναχώρησε από το Διεθνές Αεροδρόμιο JFK της Νέας Υόρκης.

Το αεροσκάφος μετέφερε πάνω από 100 γιατρούς, νοσηλευτές και τεχνικό ιατρικό προσωπικό εκτάκτου ανάγκης στην Αϊτή, και μια ομάδα Εθελοντών Λειτουργών για να τους υποστηρίξουν στο έργο τους. Πέντε ακόμα πτήσεις που χρηματοδοτήθηκαν από Σαηεντολόγους μετέφεραν περισσότερα από 600 άτομα ιατρικού και βοηθητικού προσωπικού σε αεροπλάνα που χορηγήθηκαν από τη Νέα Υόρκη, το Λος Άντζελες και το Μαϊάμι. Ο Ντέμπστερ, ο οποίος παρείχε τη διαχειριστική υποστήριξη σε γιατρούς σε δύο νοσοκομεία στο Πορτ ο Πρενς, είναι πίσω στη Φλόριντα τώρα, και θυμάται τις εμπειρίες που είχε εκεί.

Ο Ντέμπστερ αρχικά τοποθετήθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο του Πορτ ο Πρενς. «Καθώς πηγαίναμε στο νοσοκομείο,η φυσική καταστροφή που είδαμε ήταν συγκλονιστική», είπε. «Ένας κάτοικος της περιοχής μου είπε ότι τα περισσότερα κτίρια είναι κατασκευασμένα από τσιμεντόλιθους για την προστασία από τους τυφώνες αλλά αυτό λειτούργησε αρνητικά στο σεισμό. Η ζημία επιδεινώθηκε λόγω της συνήθειας να αναμειγνύουν επιπλέον άμμο στο τσιμέντο για να εξοικονομήσουν χρήματα. Εξαιτίας αυτού, οι τοίχοι απλά κατέρρευσαν από το σεισμό».

Στο Γενικό Νοσοκομείο, η ομάδα του Ντέμπστερ παρείχε διαχειριστική υποστήριξη με στους γιατρούς και νοσηλευτές που είχαν βάρδια. «Οι Εθελοντές Λειτουργοί μας, οργάνωσαν την παραλαβή ιατρικών προμηθειών, βοήθησαν να ηρεμήσουν καταπονημένοι ασθενείς, μοίρασαν νερό στους ασθενείς, κουβάλησαν φορεία, και βοήθησαν σε τοκετούς και σε πολλούς ακρωτηριασμούς», είπε. «Είχαμε μια ομάδα τεσσάρων ή πέντε Εθελοντών Λειτουργών που βοηθούσαν τον επικεφαλής γιατρό της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας κατά τη διάρκεια της ημέρας και δύο Εθελοντές Λειτουργούς που ανέλαβαν τη νυχτερινή βάρδια. Αυτό βελτίωσε κατά πολύ την ποιότητα της φροντίδας των ασθενών».

Ο Ντέμπστερ επίσης εργάστηκε στο νοσοκομείο που είχε στηθεί σε σκηνή, στο Πανεπιστήμιο του Μαϊάμι. Το ιατρικό προσωπικό είχε φτάσει στην Αϊτή, αλλά δίχως διαχειριστικό προσωπικό να τους υποστηρίξει. Αυτό είχε εγκλωβίσει τους γιατρούς, τους νοσηλευτές και το ιατρικό τεχνικό προσωπικό εκτάκτου ανάγκης σε διαχειριστικές λειτουργίες, παρεμποδίζοντας δραστικά τη φροντίδα των ασθενών τους. Για να απελευθερώσουν τους γιατρούς και τους νοσηλευτές, οι Εθελοντές Λειτουργοί ανέλαβαν πληθώρα διαχειριστικών λειτουργιών υποστήριξης. Η οργάνωση των ιατρικών εφοδίων ήταν η πρώτη επιτακτική ανάγκη. Δωρισμένες προμήθειες είχαν παραμεληθεί, ήταν ανακατεμένες και χωρίς ταμπέλες, σχηματίζοντας βουνά από κιβώτια και αυτή η κατάσταση κατανάλωνε πολύτιμες ώρες των γιατρών και των νοσηλευτών, οι οποίοι προσπαθούσαν να βρουν ένα συγκεκριμένο φάρμακο, μια λαβίδα ή μια σύριγγα. Οι Εθελοντές Λειτουργοί ανέλαβαν με ζήλο να βάλουν τάξη στη σκηνή που φυλάσσονταν οι προμήθειες, ξεκαθαρίζοντας και στοιβάζοντας, οργανώνοντας και τοποθετώντας ταμπέλες, και στήνοντας μία γραμμή διανομής για να παράσχουν γρήγορα τα απαραίτητα αγαθά στο ιατρικό προσωπικό. Αυτός ο χειρισμός της σκηνής όπου φυλάσσονταν οι προμήθειες, από τους Εθελοντές Λειτουργούς της Σαηεντολογίας, κατέστησε δυνατό οι γιατροί και οι νοσηλευτές να αφιερώσουν το χρόνο τους στη θεραπεία των ασθενών, πράγμα το οποίο είχε ως άμεσο αποτέλεσμα να σωθούν πολλές ζωές.

Ένας άλλος τομέας με τεράστια ανάγκη ήταν η οργάνωση και διαχείριση των προτεραιοτήτων στη νοσηλεία των διακομισθέντων ασθενών, καταγράφοντας τους εισερχόμενους ασθενείς, δίνοντάς τους βραχιόλια - ταυτότητες και σημειώνοντας τα ορατά τους τραύματα, ώστε οι γιατροί και οι νοσοκόμες να μπορέσουν να κάνουν ταχύτερη αξιολόγηση των προτεραιοτήτων. Ο Ντέμπστερ τέθηκε επικεφαλής των Εθελοντών Λειτουργών σε αυτή την περιοχή, αντικαθιστώντας μια νοσοκόμα που το έκανε αυτό. «Ήταν πολύ ανακουφισμένη που μπόρεσε να συνεχίσει με τα πραγματικά καθήκοντα μιας νοσοκόμας» είπε, «ενώ εμείς οι Εθελοντές Λειτουργοί αναλάβαμε τα διαχειριστικά ζητήματα». Επιστρέφοντας στη Φλόριντα, ο Ντέμπστερ λέει ότι η δουλειά που απομένει να γίνει είναι τεράστια και ενθαρρύνει και άλλους να γίνουν εθελοντές.